Ada...to nie wypada, zwłaszcza po 40-tce.

Idzie Alejami Jerozolimskimi kobieta. Postukuje obcasami, spódniczka mini do pół uda delikatnie chwieje się na boki w rytm jej kroków. Ma pięknie wyrzeźbione nogi, lekko opalone. Kiedy na chwilę odwraca się do mnie dostrzegam drobne zmarszczki, kurze łapki w kącikach oczu, skóra też wskazuje na to, że jej właścicielka ma około czterdziestki. Zagapiam się na nią z zachwytem, bo emanuje dojrzałą kobiecością.  Nagle łapię jej wzrok i ze zdumienem stwierdzam, że to moja znajoma.

Cześć Ewo, pięknie wyglądasz, wyrzucam z siebie bez  zastanowienia. Masz piękne nogi.

Ewa zastyga na chwilę, rozpoznaje mnie i wpada w moje ramiona.

Roztrzęsiona opowiada mi, że właśnie wyszła ze spotkania z koleżankami, gdzie jedna z nich, starsza o 10 lat, zwróciła jej uwagę, ze ubiera się nieodpowiednio do wieku, że w jej wieku nie wypada nosić mini.

Zastygam na chwilę w zdumieniu, po czym rzucam na nią jeszcze raz taksująco i  mówię: A kto ustalił do jakiego wieku wypada, co?. Jest to gdzieś zapisane, w jakimś dokumencie, kodeksie czy coś?

Wyglądasz fantastycznie! Lepiej niż niejedna nastolatka! I to jest kryterium.

Żeby ubiór podkreślił twoje atuty, pasował do figury i żebyś Ty czuła się w nim dobrze.

Nie ma innych kryteriów.

Jasne są pewne sytuacje, w których ludzie umówili się na pewien kodeks, np. w Polsce na pogrzeb zakłada się czarne rzeczy, ale są kraje, w których obowiązuje biały kolor.

Ale to jest pewna umowna zasada społeczna. Natomiast nie słyszałam, żeby były określone długości spódnic w zależności do wieku. Gdzie to jest napisane?

Ewka wybucha śmiechem. Jak dobrze, że Cię spotkałam mówi, od razu pokazałaś mi właściwą perspektywę. Następnym razem zapytam tę znajomą gdzie jest zapisane co wypada w zależności od wieku.

Kiedy kilka dni później otwieram Twój Styl widzę, że jest tam cały wielki artykuł na temat  tego co wypada w kwestii ubioru  w zależności od wieku.

Zastanawiam się jak to jest, że jedne kobiety narzucają innym co te mają nosić? I jakim prawem to robią?

Dlaczego nie skupiają się na swoim życiu i swoim ubraniu. Co daje im prawo, żeby chcieć decydować za inne?

Jak myślisz, skąd to się bierze? I jak często spotykasz się z tym problemem?